Korte koudeprik

Het is al weer even geleden. Koude droge lucht die je wangen geselt op de fiets. Koude die via je broek en mouwen naar binnenstroomt op plaatsen waar je niet alles hermetisch hebt afgesloten.

Witte rijp tovert de omgeving om in een nep-sneeuwlandschap. We zijn niet veel meer gewoon op dat vlak hier in de lage landen.

Het is de laatste dag met stevige nachtvorst. Ik ben vroeg op pad naar één van mijn favoriete plekjes. Mispeldonk. Hier staan onze galloway-runderen. Ze grazen nog even voor ze de winter verder moeten doorkomen op een dieet van hooi.

De rode zonnegloed mengt zich met de koele blauwe kleuren van de ochtend en de rijp.

Het lijkt wel een kudde muskusossen, met hun besneeuwde ruggen en dampende neusgaten.

De vrieskou en het zachte licht maken alles goed.

Op de terugweg stop ik nog bij een meidoornboom die geroofd wordt van zijn bessen door een bende hongerige koperwieken. Eerst zijn ze nog schuw en voorzichtig. Na een uurtje primeert de honger en storen ze zich niet meer aan mijn aanwezigheid.

Het feestmaal kan beginnen