In tegenstelling tot de witte ooievaar, is de zwarte ooievaar niet echt terug te vinden in cultuurlandschappen. Het is een schuwe mysterieuze solitaire bosvogel. In Frankrijk weet ik enkele bossen zijn waar zij elk jaar stilletjes hun jongen groot brengen. Af en toe kan ik hen betrappen als ze voedsel komen zoeken in de beekjes aan de rand van het bos. Ze vliegen dan opgeschrikt weg en zeilen terug naar hun bos waar ze verdwijnen in het bladerdek. Ik ben er nog niet in geslaagd hun nest te vinden. In Hongarije is er een plek waar de zwarte ooievaar voor hij naar zijn broedgebieden trekt, zich tegoed doet aan vissen uit  viskwekerijen. Vanuit een goede schuilhut kan je dan even heel dicht bij deze schuwe vogel zijn, waar hij meer aandacht heeft voor de overvloedige vis dan voor het mogelijk gevaar van een fotograaf