Ik ben opgegroeid aan de oevers van de Dijle. Een rivier die het landschap historisch vorm heeft gegeven. Mijn eerste natuurervaringen buiten mijn tuin waren in het natuurgebied het "Mechels Broek". Een overvliegende velduil. Een krijsende waterral, een rondfladderend paapje. Zo veel jaar later, nog steeds een plek waar ik me kan terugtrekken en uren wachten op een close encounter met een van zijn bewoners. De druk op het gebied neemt toe en de open ruimte in de omgeving krimpt nog steeds door infrastructuurwerken en woningen. Het ecologisch belang van het gebied wordt steeds groter. Het is een laatste oase waar er ruimte is voor alles wat kruipt, zwemt en vliegt...